my_story
Friday, February 02, 2007
rambulan
current song: wala
current mood: bagong gising
meron akong ugali na kapag pagod ako o kaya at stressed, madali akong mabad3p. at pag nabad3p ako, dalawa lang ang pwedeng mangyare. una, tumatahimik na lang ako sa ibang tabi at umiiwas makipagusap sa kahit kanino, hindi dahil sa ayokong makipagusap sa kanila, pero dahil baka mabangas ko lang sila ng di oras, at syempre iniiwasan ko yun. pangalawa, nawawala yung kabad3pan ko dahil may masayang mangyayare (kunwari, may maglalambing, may magpapatawa ng nakakatawa talaga, o kaya may happenings etc.). dun sa una, meron pang mga kasunod yun. dahil nga tahimik lang ako, sobrang dami kong naiisip na bagay. tulad kunware ng family life, lovelife, ang tropa ko, school life, mga pangarap ko sa buhay, mga bagay na gusto kong bilin, mga frustration, high school life atbp. masakit sa ulo ang pagiisip, tas nadadagdagan pa yung lines sa forehead dahil nga nakasimangot, pero hindi ko na maalis yun sa sistema ko.
isa ako dun sa mga taong sobrang sensitive pag pagod o kaya stressed. tipong kahit simpleng pambabad3p lang sken nagrereact na ko kagad. sabi ko nga knina, hindi naman sa ayoko ng kausap. actually, makakatulong pag may kumakausap saken pag bad3p ako, kaso kung yung tipong babangasin lang ako at pagttripan, mas lalo akong mababad3p. eh since kadamihan sa mga tao ay hobby na ang pambabangas, iniiwasan ko na lang, kse ayoko din namang mahawa sila sa kabad3pan ko. o kaya baka may masabi pa kong hindi maganda.
kagabi, nabad3p ako dahil sa isang mababaw na dahilan. kasi may kinakausap akong katabi ko. tas pag tinatanong ko sya, deadma. yung tipong hindi ako nageexist. nababastusan ako sa ganun. seryoso. yung tipong nakatingin ka na dun sa tao, hindi ka paden kinakausap. kasi alam mo yun, ako, kahit bingi ako, pag may kumakausap sken, hindi ako nandedeadma. pero pag sya, nagtatanong, kelangan sumagot ako agad. dun ako nababad3p. medyo mababaw nga, pero kagabi kase, medyo nasstress na talaga ako, tas may ganun pa. kaya bad3p.
ang resulta, tahimik ako buong gabi. hanggang sa paguwi. hindi ko nga namalayan na from lawton hanggang smen, 45 mins lang ang biyahe. sobrang walang traffic. andami ko kasing naiisip habang nasa bus. iniisip ko kung may mali ba dun sa pagiging sobrang sensitive ko, o kung wala na ba sa lugar ung pagiging moody ko, ganun. ang gara ko kasi talaga minsan. pero so totoo lang, hindi naman ako mababad3p kung walang dahilan.
naisip ko na lang, msyadong preoccupied na ang mga tao sa mundo sa kung anu-anong bagay, na tipong kahit yung pagiging sensitive, nawawala na sa sistema nila. masyado na silang madaming ginagawa, na tipong yung mga maliliit na bagay na pwedeng ikabad3p ng iba, hindi na nila napapansin. kung ang pagiging sensitive ay isang indicator ng weakness, then this world has no space left for weak people.
july wrote this piece of crap on Friday, February 02, 2007
i'm the mobilemaniac
Comments:
Post a Comment
My Photobucket
