my_story
Thursday, October 06, 2005
senti- yano
for some unknown reason, hindi ako nakatulog sa bus kanina mula sa lawton hanggang sa probinsya ng Cavite. it's quite unusual kasi halos palagi akong nakakatulog sa bus kung pauwi na ko sa bahay ko. wala kasi akong kausap sa doon at headset lang ang nakakabit sa tenga ko hangang mahimbing ako sa upuan.
kasabay ng pagbagtas ng sinasakyan kong bus sa mga matrapik at maingay ng kalsada ng taft, sa mga makukulay at binagong ilaw ng baywalk at sa makalat na banketa ng baclaran ay ang pagpatak ng mahinang ulan. i don't know, but i really love it when it rains and the sound of the pattering raindrops makes me feel so unexplainably emotional. sabayan mo pa ng kantang lately ni stevie wonder, kamusta naman?
parang pinamukha sakin ng ulan kung gano ako ka manhid at kung gano ako katanga..
kahit kailan, hindi ko ginustong makasakit ng damdamin ng iba dahil alam ko ang pakiramdam ng nasasaktan.. pero anong magagawa ko? ayoko namang pilitin ang sarili kong gawin ang isang bagay na alam kong hindi gusto ng puso ko..
naiiyak ako sa twing bumabalik sa isip ko ang mga sandaling kasama kita.. bakit kasi sa dinami dami ng tao, ikaw pa? kamusta naman ang emosyon ko.. at ngayon nagpapahiwatig ka sa akin ng mga bagay na hindi ko maintindihan.. natatakot na kong magkamali sa pagdedesisyon
para tuloy gs2 ko nang tumalon sa bintana ng bus at maligo sa buhos ng ulan. pero kamusta naman ang konduktor, nasa baclaran na hindi pa ko sinisingil..
ilang sandali pa, nsa camella na ko, bayad na ko sa bus na 25 pesos ang sinigil sakin kahit na dapat ay 20 pesos lang dahil estudyante ako. kamusta naman ang emosyon?
at hindi ko naman kasi alam yang kantang senti ni yano.. kamusta naman
july wrote this piece of crap on Thursday, October 06, 2005
i'm the mobilemaniac
Comments:
Post a Comment
My Photobucket
